Het Zorginstituut Nederland heeft aan de minister geadviseerd om per 2023 alle vitamine D-geneesmiddelen – al dan niet in combinaties – uit het Geneesmiddelenvergoedingssysteem (GVS) te verwijderen. Hierdoor krijgen ruim 1,5 miljoen patiënten deze middelen niet meer vergoed. Dat schrijft de Stichting Farmaceutische Kengetallen (SFK) in het Pharmaceutisch Weekblad.
Vitamine D-suppletie
De Gezondheidsraad adviseert bij grote groepen in de bevolking vitamine D-suppletie. Vitamine D3 (colecalciferol) en calcium hebben onder meer een plaats bij de preventie van osteoporose en botbreuken. Calcium is nodig voor de aanmaak van botweefsel en vitamine D3 verbetert de opname van calcium in het lichaam.
In 2019 is een aantal vitamine D-geneesmiddelen uit het GVS gehaald. Dit betrof de middelen waarvoor (bijna) gelijkwaardige geneesmiddelen of voedingssupplementen als zelfzorgmiddelen vrij verkrijgbaar zijn. Dit resulteerde in een afname van het aantal gebruikers van vergoede varianten.
Patiënten die vitamine D wel bleven gebruiken, gingen dat of zelf betalen of stapten over naar een (duurder) middel dat wel uit het basispakket vergoed werd.
Vanwege dit uitwijkgedrag en stijging van de totale uitgaven, heeft het Zorginstituut Nederland de minister nu geadviseerd om de vergoeding van alle vitamine D-geneesmiddelen te stoppen. Ditzelfde advies meldt ook dat de vergoeding van andere middelen in het GVS waarvan ook een zelfzorgvariant bestaat (zoals de protonpompremmers), heroverwogen zouden moet worden.
Uitgaven
In 2021 verstrekten openbare apotheken aan ruim 1,5 miljoen mensen een vergoedbaar vitamine D-geneesmiddel, al dan niet in een combinatiepreparaat. De totale uitgaven voor deze middelen bedroegen € 115 miljoen, dus gemiddeld € 76 per patiënt per jaar.
Vitamine D wordt gebruikt door een aantal kwetsbare patiëntengroepen. Zo ontvingen 293.000 mensen, zo’n 20% van de gebruikers, vitamine D in een medicijnrol, een hulpmiddel bij ordeningsproblemen bij vooral oudere mensen.
Verder worden bewoners van wijken met de laagste sociaal-economische status (SES) onevenredig hard getroffen. Het gemiddeld gebruik van vitamine D ligt in deze wijken 1,8 keer hoger ten opzichte van wijken met de hoogste sociaal-economische status. Bij mensen met een laag inkomen resulteert het niet vergoeden van zorg vaker tot lager zorggebruik en minder therapietrouw door zorgmijding.
In 2021 gemiddeld meer verstrekkingen vitamine D in wijken met lage SES
Artikel kan m.i. wel wat genuanceerd worden. Even een voorbeeldje van een potje vitamine d 50ug (2000IE) tabletten van een zekere drogisterijketen. Kost regulier (dus niet in de reclame, die vaak 1+1 gratis is) ongeveer €6 voor 300 tabletten, dus 600.000 IE per pot. Het merendeel van de mensen in Nederland kan uit met 1 tablet per dag i.e. gemiddeld 60.000 IE per maand, soms is innemen in de zomermaanden niet eens nodig. Een beperkte groep gebruikt (vaak slechts enkele weken) 50.000 IE per week of 25.000 IE per week. Worst case doet een patiënt 12 weken met 1 potje van €6, dit is op jaarbasis €30 (niet uit de aanbieding). De €76 uit het artikel valt waarschijnlijk mede zo hoog uit doordat, zoals aangegeven, is uitgeweken naar een duurder middel (of misschien zelfs hogere doseringen) “om het maar vergoed te krijgen”.
Meer regulier verbruik is 1 potje per jaar. De meeste patiënten kunnen namelijk met gemiddeld 2000 IE per dag wel een adequate vitamine D spiegel behalen en behouden. €6 op jaarbasis is misschien veel voor bewoners uit lagere sociaal economische klassen, maar om nu te zeggen dat zij onevenredig hard getroffen worden…. Zelfs al zouden zij 1,8x zoveel als regulier gebruiken komt het bedrag maar net boven €10 per jaar uit.
De kosten per jaar en de mate van “treffen” en zorgmijding zullen dan ook aanzienlijk lager zijn dan geinsinueerd wordt.