De herberekening van het Geneesmiddelenvergoedingssysteem (GVS) is een lastenverzwaring voor de patiënt en geen bezuiniging zoals onderzoeksbureau APE doet vermoeden. Door herberekening van het GVS zouden honderdduizenden kwetsbare patiënten worden geconfronteerd met hoge bijbetalingen. Dit concludeert de KNMP uit het rapport dat APE opstelde in opdracht van het ministerie van VWS, en de bijbehorende brief die de minister op woensdag 6 juli 2016 naar de Tweede Kamer stuurt.
Rekening verschuift naar de patiënt
Léon Tinke, directeur van de KNMP: ‘Driekwart van de geneesmiddelen gaat naar patiënten die afhankelijk zijn van meerdere geneesmiddelen. Dat zijn kwetsbare patiënten die worden geconfronteerd met een stapeling van bijbetalingen, van honderden tot soms duizenden euro´s per jaar, boven op het eigen risico. We gaan naar een systeem waarin bijbetaling normaal wordt.’
Bijbetaling is onvermijdelijk
Het rapport gaat uit van de aanname dat patiënten zullen overstappen naar het goedkoopste middel, ook als dat een andere werkzame stof betreft. Volgens Tinke is dit niet reëel: ‘Patiënten beginnen hun behandeling met het goedkoopste geneesmiddel. Alleen als dit te veel bijwerkingen geeft, of niet werkt, stappen zij oververgoedi naar een duurder alternatief. De aanname dat veel patiënten terug zullen switchen naar een goedkoop geneesmiddel is dus onjuist. Patiënten kunnen geen kant op en zijn dan voortaan wettelijk verplicht fors bij te betalen. En dat terwijl het hier gaat om chronische patiënten met een meestal krappe portemonnee.’
Wat is het GVS?
In het Geneesmiddelenvergoedingssysteem (GVS) deelt de overheid vergelijkbare geneesmiddelen in in groepen. Binnen deze groepen berekent de overheid een gemiddelde prijs. Deze gemiddelde prijs is de limiet. Als fabrikanten een hogere prijs vragen dan deze limiet, moeten patiënten het verschil bijbetalen. Deze bijbetaling geldt ook als het voor de patiënt medisch noodzakelijk is om een bijbetalingsgeneesmiddel te gebruiken. De bijbetaling telt niet mee voor het eigen risico, het zijn dus extra kosten voor de patiënt.
