Nee, het gaat niet over de accountant, ik wil het eens hebben over onze functie als apotheker-administrateur. Veel apothekers zijn dagelijks uren bezig met de administratie, al dan niet deels gedelegeerd aan assistenten of ander apotheekpersoneel.
Dit is overigens geen nieuw gegeven. Al in 2000 publiceerde het PW over de administratieve rompslomp die was geïnventariseerd door Price Waterhouse Coopers. De gehele zorg was onder de loep genomen en administratieve taken waren minutieus ingedeeld in zwaarte, varierend van 1 (licht) tot 5 (zwaar). Alleen voor de thuiszorg en de apotheek kwam men niet uit met een maximum van 5, er werden nog extra plusjes toegevoegd, tot een hoogste niveau van 5++. Grappig is dat ook toen al het uitleggen van het GVS en de terugbetalingsregelingen aan patiënten een 5 scoorde. Als beroepsgroep scoorden de apothekers het hoogst.
Uiteraard kon dit niet blijven bestaan zodat er fluks een commissie werd ingesteld om met een oplossing te komen. Deze Commissie-de Beer kwam in 2001 met het rapport ‘Minder Regels, Meer Zorg’. Eén van de voorstellen: afschaffen van de plicht originele recepten fysiek te archiveren en elektronisch archiveren toestaan. De reactie van Minister Els Borst: “Daar ben ik het mee eens, afschaffen dat voorschrift, liefst met terugwerkende kracht”. En 10 jaar later vullen we nog maand na maand dozen met papier waar nooit meer iemand naar kijkt omdat alles is ingescand. Uit hetzelfde rapport: geef een faxrecept status zodat er niet meer een origineel recept hoeft te worden nagestuurd. Ook nooit meer iets van gehoord.
Een andere dinosaurus: de regeling rond de Opiumwet recepten. Ik weet niet hoe het bij u is, maar als ik alle OW-recepten weiger die niet aan de eisen voldoen blijft er niet veel omzet over in de opiaten. Recepten van de huisarts zijn meestal nog wel in orde, maar wat er uit de ziekenhuizen komt lijkt nergens op. Een verzoek om een opiumwetrecept stuit soms op onwil maar nog vaker op totaal onbegrip. De gemiddelde arts-assistent heeft geen idee waar je het over hebt en zou geen geldig OW-recept kunnen produceren al zou hij het leven van zijn moeder er mee kunnen redden.
Bovenstaande administratieve lasten komen uit het verre verleden en kennelijk heeft niemand de moed gehad er ooit eens een streep door te halen. Helaas is papierwerk een zelf propagerend organisme: zonder actief ingrijpen komt er steeds meer bij. Kijk maar eens kritisch naar wat er de laatste jaren bijgekomen is: jaarverslagen, arbo-regels, certificering, indicatoren en ga zo maar door.
Omdat we kennelijk zo goed zijn in de administratie hebben de zorgverzekeraars ons inmiddels de hele uitvoering van hun werk toevertrouwd. Het mooiste voorbeeld vind ik nog wel de deregulering van de machtigingen. Verkocht als vermindering van de administratieve lasten, maar voor wie? In de oude situatie vroeg de arts een machtiging aan bij de verzekeraar en als dat rond was kon er worden verstrekt. In theorie helemaal geen inspanning van de apotheker vereist. In de praktijk moest de apotheker er vier keer achteraan bellen, de aanvraag tig keer opnieuw faxen (de meeste artsen hadden nog geen fax) en dan achteraf nog zien de verstrekkingen van de eerste maanden nog vergoed te krijgen. Om het allemaal wat gemakkelijker te maken mag de apotheker nu het beoordelen zelf doen. Klinkt aardig, maar eigenlijk verplaatst de verzekeraar zijn werk naar de apotheek.
Als we het even heel kort door de bocht nemen: de zorgverzekeraars hebben eigenlijk hun volledige taak in het farmacieveld bij de apotheker naar binnen geschoven. Het enige personeel dat er nog op de afdelingen farmacie werkt zijn een paar inkopers. Krijgt de apotheek dan ook een passende vergoeding voor dit werk? Nou nee, in tegendeel. De kosten voor de benodigde aanpassingen in zijn software mag hij zelf ophoesten uit de onderhoudsbijdrage.
Doet er dan niemand zijn best om wat aan de bureaucratie te doen? Ja, toch wel. In 2007 diende het Kamerlid Bussemaker een motie in om de regering op te roepen samen met zorgverzekeraars en beroepsgroepen in de eerste lijn te komen tot een scherpe normstelling om de administratieve last tot een minimum te beperken. Beetje vaag, maar de intentie was er kennelijk. Laat nou deze zelfde mevrouw Bussemaker inmiddels tot een kabinetsfunctie zijn geroepen op VWS! Dat geeft hoop. Ze maakt er dan ook werk van en heeft in 2008 samen met haar baas Klink een plan ingediend om allerlei regels te versimpelen. Alles komt aan bod, van ambulancezorg tot ziekenhuizen. Helaas voor ons staat er maar één klein puntje in dat op de apotheek betrekking heeft. De invoering van het BSN in de zorg wordt gememoreerd. Als lastenverzwaring.
Auteur: Independiente
© ApothekersNieuws 2010, op dit artikel rust copyright.
Scherp artikel!