In Nederland nemen meer dan een miljoen mensen medicatie tegen depressieve klachten . Volgens het Trouw artikel Antidepressiva zijn nutteloos en schadelijk, geschreven door Willem Schoonen, kunnen 980.000 van deze mensen dit beter niet doen.
De reden hiervoor is dat ze er geen baat bij hebben, maar vaak wel ernstige bijwerking krijgen. Daarnaast komt een groot gedeelte van deze mensen, door de verslavende werking, niet meer van deze pillen af.
Het gehele artikel kunt u lezen op de website van Trouw. Klik hiervoor op de volgende weblink: Antidepressiva zijn nutteloos en schadelijk.
Onderaan deze webpagina vindt u reactie(s) op het artikel in Trouw.
Respect voor Peter Gotzsch heb ik, dat staat vast. Zijn boek ‘Dodelijke medicijnen en georganiseerde misdaad’ heb ik verslonden.
Desondanks zou ik met mijn lekenkennis graag een aantal kanttekeningen plaatsen.
Na het lezen van het betreffende artikel zit ik met wat twijfels vanwege zijn volgende bewering: “zo`n dertien jaar geleden werd duidelijk dat antidepressiva niet werken bij kinderen en adolescenten, maar dat ze wel de oorzaak waren van zelfmoordneigingen (…)”.
Mijn opinie: ik kan me voorstellen dat het starten van psycho-farmaceutische middelen op jonge leeftijd problemen kan opleveren. Op jonge leeftijd zijn zowel je hersenen en lichaam nog volop in ontwikkeling, zo ook je emotionele ontwikkeling en groei. Benzodiazepines kunnen de nare bijwerking hebben zoals vergeetachtigheid en –alhoewel zeer zeldzaam en in het geval van misbruik/overdosering- zelfs ‘black-outs’ veroorzaken. Zodoende kun je maanden, zelfs jaren aan herinneringen ‘kwijt’ zijn. Met als oorzaak een achterstand in de bovengenoemde ontwikkelingen omdat je deze simpelweg niet op hebt kunnen nemen/vergeten bent doordat je ‘verdoofd’ door het leven gaat/bent gegaan. Maar dit bewijst naar mijn mening in geen geval dat psycho-farmaceutische middelen je hersenen permanent beschadigen. De claim dat een pil permanente hersenbeschadiging kan opleveren zie ik graag tegemoet, maar dan slechts in een gerenommeerd onderzoek, uitgevoerd door medische specialisten.
Wat betreft de theorie dat psycho-farmaceutische middelen de kans op zelfmoord groter maakt is een gevolg van de hervonden levenslust en proactiviteit van de patiënt. Een suïcidale patiënt die geen antidepressiva slikt zal niet snel daadwerkelijk zelfmoord plegen omdat ze hiervoor te ongemotiveerd zijn en zelfs de meeste dagelijkse taken teveel zijn (douchen/eten/etc.).
Wanneer antidepressiva eenmaal gestart is bestaat er een kans dat ze inmiddels wél de motivatie kunnen opbrengen om deze doodswens tot uiting te brengen. In dit geval kun je dus spreken dat niet de antidepressiva de suïcide heeft veroorzaakt, maar hooguit heeft gefaciliteerd.
In vele studies kun je lezen dat het risico wat betreft gedachten aan zelfdoding (daadwerkelijke zelfmoord komt zelden voor) het hoogst is tot en met 28 dagen na het beginnen van diverse psycho-farmaceutische middelen en dat je nieuwe patiënten in deze periode goed moet monitoren:
http://www.bmj.com/content/350/bmj.h517
(Er zijn ook FDA artikelen beschikbaar die bovenstaande cijfers bevestigen, alhoewel enigzins verouderd).
Daarbij moet men ook in het achterhoofd houden dat medicatie paradoxaal kan werken. Denk hierbij aan het Eagle-effect, waarbij de populatie van bacteriën zowel stabilizeren en/of toenemen wanneer blootgesteld aan antibiotica. Dit geldt ook voor psycho-farmaceutische middelen.
Men moet begrijpen waarom men in eerste instantie antidepressiva slikt, ofwel wordt voorgeschreven. De meest voorkomende antidepressiva – denk aan Prozac, Zoloft, Paxil, Cipramil- worden geclassificeerd als SSRi`s. Deze middelen werken door middel de blokkering van de heropname van bepaalde neurotransmitters in de zenuwcel, waardoor deze stoffen meer vrij komen in de hersenen. die alleen de heropname van serotonine remmen (SSRI’s), of alleen de heropname van noradrenaline.
Er zijn patiënten die deze middelen correct gebruiken en hun kwaliteit van leven verbeteren, maar er zijn er ook bij die deze middelen incorrect gebruiken (met de gedachte: ‘als weinig helpt, helpt veel nog beter’) waardoor men uiteraard de negatieve gevolgen ondervindt.
Ik ben de laatste die zegt dat medicatie de eerste optie moet zijn bij depressieve klachten. Laat een patiënt in eerste instantie in conclaaf gaan met een medisch specialist om te bekijken of therapie zoals mindfullness zonder medicatie een optie is.
Er zijn zoveel factoren die een rol in depressieve gedachten en gevoelens spelen met als bonus een gebrek aan sociale steun en een gebrek aan empathie van geliefden en naasten. Hierdoor zal de patiënt zich gestigmatiseerd voelen en überhaupt geen medische hulp zoeken met alle gevolgen van dien. Artikelen zoals deze in kwestie helpen ook absoluut niet mee en doen meer kwaad dan goed.
Medicatie is niet goed of slecht per definitie: als het doet wat het zou moeten doen voelt de patiënt zich enigszins ‘beter’ en wordt de algemene kwaliteit van leven beter. Ik spreek niet over genezen, maar ‘beter’ als in: het kan letterlijk een verschil kan maken tussen leven en dood. Mocht er sprake zijn van bijwerkingen nemen de meeste patiënten dit maar voor lief. Ervaart de patiënt de bijwerkingen toch als te heftig en/of heeft de voorgeschreven medicatie geen effect is het ‘simpelweg’ een kwestie om samen met een medisch specialist te kijken of men kan overschakelen naar een andere antidepressiva.
Conclusie: ik houdt de optie open dat psycho-farmaceutische middelen eventueel –permanente- hersenbeschadigingen kunnen veroorzaken, maar gerenommeerd bewijs heb ik nog niet gezien. Feit is wel: het is duidelijk dat antidepressiva een positief effect kan hebben op de hersenen, hierom zijn ze ook ontwikkeld.
Lees vooral op http://www.survivingantidepressants.org wat een gruwelijke hersenschade deze medicatie kan aanbrengen. Helaas ben ik zelf invalide geraakt door een heftige paradoxale reactie op een antidepressivum. Kwaliteit van leven NUL.
antidepressiva en benzodiazepinen duivelsmedicatie