Maagzuurremmers zoals protonpompremmers (PPI’s), histamine 2(H2)-antagonisten of antacida zijn effectief in het verminderen van gastro-oesofageale en -duodenale klachten en het voorkomen van ulcera door NSAID’s.
Er is echter veel wetenschappelijke literatuur waaruit blijkt dat langdurig gebruik van maagzuurremmers niet zonder risico’s is. PPI’s zijn bijvoorbeeld geassocieerd met darminfecties en diarree door Clostridioides difficile, deficiënties van vitamine B12 en magnesium, en interstitiële nefritis. Bovendien mislukken pogingen tot stoppen vaak vanwege een reboundeffect.
Een recent gepubliceerde meta-analyse voegt hier een mogelijk risico aan toe: darmkolonisatie met antibioticumresistente bacteriën.
Gezien de toenemende wereldwijde resistentieproblematiek onderstreept deze bevinding het belang van weloverwogen starten en stoppen van behandelingen met maagzuurremmers.
Ge-Bu Plaatsbepaling
- In een meta-analyse van observationeel onderzoek werd het gebruik van maagzuurremmers, en met name de protonpompremmers, geassocieerd met een verhoogd risico op darmkolonisatie met bijzonder resistente micro-organismen (BRMO’s).
- Resistente bacteriën in de darm verhogen het risico op infecties met deze bacteriën op ander plekken in het lichaam, en maakt de patiënt een besmettingsbron voor anderen.
- Een verhoogd risico op besmetting van anderen vergroot ook het risico op verspreiding van antibioticumresistentie in de populatie.
- Aandacht voor mogelijkheden om het gebruik van maagzuurremmers af te bouwen kan onnodig langdurig gebruik terugdringen.
